واقعاً چه خوب شد که نیستید ببینید بر سرمان چه آمده است؟ چه خوب شد که نیستید ببینید که ارجح ها جای ارزش ها را گرفته است؟
چه خوب شد که نیستید ببینید سرمان چقدر شلوغ شده آنچنان که یادمان رفته چه بر سرمان رفته؟
خوب شد نیستید ببینید که ما آنقدر فراموش کار شده ایم که حتی در فهم آیه های قرآن نیز دلهایمان شک دارد، آنجا که می گوید: و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا...
وای
بر حالمان که خیال می کنیم شما نیستید و سرمان به کار خودمان است؛ وای بر
حالمان که می دانیم شما هستید و باز هم سرمان به کار خودمان است!
میزهای
ریاست، پست های سازمانی، کرسی های مدیریت، صندلی های استادی و جایگاه های
اداری را آنچنان برق انداخته ایم که هر چشم پاکی را به هوش می اندازد؛ هوسی
که در ظاهر به الماسی بی مانند می ماند و در باطن از آب بینی بزغاله پست
تر...
ارزش ها سرکوب شده اند و از اسلام
تنها به فروع دینش پایبند شده ایم، جوان هایمان از بس سرزنش شده اند و
هیجانات جوانی و آرزوهایشان را پایمان کرده ایم وقتی عکس هایتان را می
بینند رویشان را بر می گردانند و دلشان برایتان قنج نمی رود.
صاحب دلهای پاک
کودکان و نوجوانانمان، کسانی شده اند که شما را از ما جدا کردند و با بردن
جسمهایتان از میان ما، مُهر دنیا را بر دلهایمان کوباندند.
وای بر
حالمان که می دانیم شما هستید و باز هم به جای کار فرهنگی، عمل فرهنگی و
رفتار فرهنگی تنها جلسه فرهنگی می گذاریم و صورت جلسه فرهنگی تنظیم می
کنیم.
به جای آنکه زیر ساخت هایمان را بسازیم دست به کار بازسازی ساختمان های فرسوده فرهنگی شده ایم!
شهرمان
سوار بر متروی استحاله فرهنگی به سرعت در پیش استو ما چون پیاده نظامی
شکست خورده با سرعت های لاک پشتی مان قرار گذاشته ایم که این مترو را از
حرکت باز ایستانیم، اما باور کنید بدن هایمان کمی خسته است، از بس که در این سی سال هر
کاری خواستیم انجام دهیم شما را علم کردیم و بر دوشمان قرار دادیم و پله
های دنیا را بالا رفتیم بدنهایمان کوفته است، راستش را بخواهید چند پله ای
تا بالا بیشتر نمانده دیگر به فکر این هستیم که این بار سنگین را از دوش
هایمان بر زمین بگذاریم؛ آخر دیگر شعارهای انقلابی و حماسی کار خودشان را کرد و برخی را به آرزوهای ریاستیشان رساند،
جوانانمان را هم که دیگران در حال سرگرم کردنشان هستند با انواع و اقسام مدلهای روز، آرایش، لباس، خلاصه خوراک ذهن و جسمشان را تأمین می کنند
و کار ما را کمی راحت تر کرده اند! بچه های کوچکمان نیز که با انواع و
اقسام کارهای تبلیغاتی و دادن یارانه ماهیانه، داریم تبلت دارشان می کنیم
باشد تا "پو"و دیگر دوستانشان لحظه های خوبی را برایشان بسازند؛ پیرمردها و
پیرزن هایمان را نیز باتنهایی عادتشان داده ایم و با یاد دادن فرستادن
پیامک از رکود و کسالت درشان آورده ایم!!
خلاصه اینجا همه چیز آرام است 
و تنها دلهای بیقرار شماست که برای ما می تپد 
،
و آن که از شما باقی مانده است. تنها دل بیقرار، اوست که کشتی طوفان زده
انقلاب را همچنان با قدرت بر روی موج های متلاطم دنیا حفظ کرده است؛ هر چند
شما به ظاهر از بین ما رفته اید اما برایمان ناخدا و وارثی بر جای گذاشته
اید که دلهایمان لحظه ای ترس به خود راه ندهد.
هر چند که ما بی تفاوت،
بی خیال و بدون غیرت از کنار قطره قطره خون و جانثاری هاتان گذشتیم اما اگر
دعا و نگاه و لطف شما سایه سرمان نبود قطعا حال و روزمان از این وخیم تر
بود.
شهدا شرمنده ایم....
شرمنده ایم که ندیدیمتان، نشنیدیمتان و زندگی نکردیمتان....
دستهای خالی مان را بپذیرید و برایمان دعا کنید تا بارانی بیاید و حول حالنا الی احسن الحال گردیم.
شهدا شرمنده ایم...
برایمان حمدی بخوانید که ما مرده ایم و شما زنده ...
